Aklımda, kurmaca olmayan kitapların bilgili ve zeki olması gerekirken, kurgu kitaplarının iyi bir nesir alması ve okumayı eğlendirmesi gerektiğine dair bu sahte ikilemi var. Kurgu kitaplarından kurmaca dışı olmaktan çok daha hızlı geçmeyi bekliyorum. İlkokulda kendime "Kurgu" nun "Eğlenceli" olduğunu ve "Kurmaca Dışı" nın "Newsy" olduğunu söylediğimi hatırlıyorum, böylece farkı hatırlayabiliyorum. Donald Miller'ın kitapları kurgu değil, ama kesinlikle eğlenceli. Çabucak okuduğum en sevdiğim yazarlardan biri haline geliyor, fikirleri için çok fazla değil (kitapları ilk on yıl önce ilk çıktığında benim için yeni olabilir, ama şimdi bana oldukça zorluydu) Harika hikaye anlatımı ve iyi yazılmış nesir için. Tanrı İçin Tanrıyı Aramak konusundaki tüm öyküler sayesinde, Ne Yaptığını Bilir, yazar sürekli olarak Hristiyanlığın odağının bir din değil, bir ilişki olduğu yönüne geri döner. Mükemmel bir Hıristiyan en çok satanı nasıl yazacağına dair bir konferansa gitmeyi anlatıyor: Bir kriz yarat, krizden sorumlu bir düşman oluştur, krizin tartışılmaz hale gelmesi durumunda ne olacağını bildir ve sonra sorunu çözmek için çok adımlı bir plan hazırladı. kriz. Bir rahibe için, ülkelerini demokrasi ve megachurches ile yeniden biçimlendirmek için üçüncü dünya diktatörlerini romantize etmesi hakkındaki kendi kitap fikriyle çelişmektedir. (Buraya bakın? Kurgu ve kurgusal olmayan arasındaki farkımı göstermeme yardım ediyor!) = ~) Elbette yazar konferansta sunulan formüller ile iyi yapamıyor. Kendi yaşamında formüllerin hiç çalışmadığını açıklamaya devam ediyor. Tanrı hakkında başarılı bir şekilde düşünebilmesinin tek yolu, ilişki dilidir. Bir genç olarak Tanrı'ya inanmayı bıraktığı zaman bile, inanmadığı ilişkisel bir Tanrı idi. Yazar, modern Hıristiyanlığın Kutsal Kitap mesajını daha büyük bir resim anlatan bir hikayenin aksine formüllere indirgeme ihtiyacını eleştiriyor: İsa'nın müjdesi, yaramazlar listesinden çıkıp güzel bir listeye koymak için uyduğum bir formül, o zaman insanlık durumunun derin ihtiyacını karşılamıyor, benim büyük arzumla etkileşime girmiyor ruh ve bunun hepimizin konuştuğu gizli (veya daha doğrusu açık) dili ile ilgisi yok. Fakat eğer daha fazlaysa, onu isimlendiren topluluktan uzağa düşen insanlığın hikayesi ve insanlığı bu topluluğa geri getirme çabasıysa ve bir dizi fikirden fazlasıysa, doğrudan bunun yerine konuşursa hissettiğimiz temel insan ihtiyacı, o zaman İsa'nın müjdesi insanlık tarihinin en alakalı mesajıdır. Mukaddes Kitabın büyük bir bölümünün üç nokta vaazına indirgenmemesi veya bir uyum ile karıştırılıp eşleştirilmemesi amaçlanan şiirsel ve mecazi formlarda yazıldığına dikkat çekiyor. Bunun yerine, Tanrı'nın zaman içinde insanlıkla paylaştığı ilişki hakkında hikayeler anlatıyor. Yazar, insanlığın günahlarının ilişkisel olduğunu vurgulamak için çok zaman harcıyor. "İlk günah" davranışsal bir problem değil, ilişkisel bir problemdi. Adem ve Havva, Tanrı'ya olan güvenini kırdılar. Şimdi bugün yaşadığımız tüm problemler kopuk ilişkiler olarak görülebilir. Gördüğümüz herkesi sürekli olarak yargılama ve etiketleme ihtiyacını bile hissediyoruz, böylece onlarla ilişki içinde nerede durduğumuzu biliyoruz. Bu kişiyi etkilememe gerek var mı? Bu kişiyle ilgili yerimi belirtmem gerekiyor mu? İsa geldiğinde, insanlığın geri kalanıyla aynı sosyal kuralları takip etmedi. Başkalarını yargılamak ve onlarla kırık ilişkileri sürdürmek yerine sadece onlarla birlikteydi. Umudumuz "Bu Adam'da, O bizden değil, bizden ve sadece IS'dir." Ve İsa'nın sağlayabileceği kurtuluş, formüllere inanmaktan ibaret değil, onunla ilişkide var olmaktan kaynaklanıyor. Bunların hepsi iyi ve güzel. Yazarın söylediğine inanıyorum. Ancak kitabı okuduktan sonra, HOW ile nasıl yaşayacağımızı, Tanrı ile ilişki içinde yaşamaya zorluyorum. Yazar, Tanrı'yı son derece ilişkisel bir şekilde deneyimlediğine inanmayı kolaylaştıran birçok kişisel hikaye sunar. Tanrı ile ilişki içerisinde olduğumu hissettiğimi biliyorum. Dua ettiğimde, dualarımı dinliyormuş gibi hissettim. İncil'i okuduğumda veya yaşadığım yaşam olayları sırasında, Tanrı'nın bu olayları bana öğretmek için kullandığını hissettim. Ancak son birkaç yıldır Tanrı, daha az gerçek olmasa da, en azından benim için daha az gerçek olmuştur. İnsanlarla, dünyayla ilgili olarak Tanrı'nın var olduğuna dair entelektüel bir bilgim var. Fakat bu gerçekliği kişisel bir düzeyde deneyimlemiyorum
2019-12-08 23:52
